بخشی از متن:
در ازدواجهاي رضامند و موفق زوجين پيامهاي روشني را
براي هم ارسال مي‌كنند. به همديگر اعتماد دارند و تفاوتهاي همديگر را به
راحتي مي‌پذيرند كه اين ويژگي موجب خلاقيت آنان مي‌گردد تا براي توسعه و
برنامه ريزي هويت خودشان تلاش كنند. اين قبيل از همسران آزادند كه از
همديگر و از ساير افراد و چيزها نيز لذت ببرند و در عين حال كه به هم
علاقمند و وابسته هستند استقلال فردي خود را جهت غني سازي زندگي مشترك خود
بكار مي‌گيرند.
كاسلو و ديگران (1994) به بررسي عوامل متمايز كننده
ازدواجهاي موفق و ناموفق بر روي 95 زوج سوئدي كه مدت 20 سال از ازدواج
رسمي و غير رسمي آنها گذشته بود پرداختند در اين تحقيق مردان رضامندي
بيشتري از زنان را نشان دادند و زن و شوهري كه حس تعلق و وابستگي شديد بهم
داشتند ميزان رضامندي بالاتري را از خود نشان دادند. اختلافات بين زندگيهاي
زناشويي موفق و ناموفق در پاسخ‌هاي افراد به سؤالات مربوط به سرگرمي‌ها،
اوقات فراغت، جنسيت، فلسفه زندگي و شمار نزاع‌هاي خانوادگي مشخص گرديد.
ميزان رضامندي زناشويي زنان بستگي به ميزان رضامندي مردان داشت.
در
تحقيقي كه تاكر و ميكائيل (1991) به منظور بررسي عوامل كه در رضامندي
زناشويي تأثير دارند از 64 دانشجوي مرد روان شناسي مقطع ليسانس و 64
دانشجوي روانشناسي زن همان مقطع خواستند تا 8 زندگي زناشويي فرضي را
ارزيابي كنند. عوامل مورد ارزيابي عبارتند بودند از: 1- جذابيت ظاهري زن و
مرد 2- سن ازدواج 3- هوش 4- زندگي مشترك (رابطه جنسي).
نتايج نشان دادند كه جاذبه ظاهري، هوش و افراد مسنتر وضعيت مساعدتري از رضامندي خودشان نشان مي‌دهند.
تحقيقي
كاركوف و رابرتس در زمينة بررسي عواملي چون صرفنظر كردن (with drawal)
خصومت و رنجيدگي در بين زوجين راضي و ناراضي انجام دادند.
بدين منظور 11
زوج راضي و 11 زوج ناراضي گروه نمونه را تشكيل مي‌دادند كه نتايج نشان
مي‌دادند كه روابط موقتي منحصر بفردي در گروه ازدواج رضايتبخش وجود دارد.
در اين ازدواجها نارضايتي شوهر، نارضايتي زن را فراهم مي‌كند و صرفنظر كردن
زن، صرفنظر كردن شوهر را پيش‌بيني مي‌كند. ولي در ازدواجهاي نارضامند
صرفنظر كردن شوهر خصومت زن را به دنبال دارد. مقياس صرفنظر كردن شوهران در
بين ساير مقياسها از ميزان واريانس بيشتري براي پيش‌بيني رضامندي زناشويي
برخوردار است. (رابرتس 1990)
تحقيقي كه توسط رينولدز – والاس (1995) در
اين زمينه بر روي 135 زوج مسن شركت كرده در اين آزمون صورت گرفت نشان داد
كه عدالت، مساوات و قوه درك پاداش بطور معني‌داري بر رضامندي زناشويي مؤثر
مي‌باشد و قوه درك پاداش بيشترين تأثير را در اين سه متغير وابسته نشان
داد. بطور كلي افراد مسن ازدواج كرده (متأهلان مسنتر) از زناشويي خود راضي
بودند.
